Jakim psem jest owczarek australijski? Jest to rasa często mylona z psami border collie, choć to, co je łączy, to na pewno duża potrzeba aktywności. Czy są to dobre psy dla rodzin z dziećmi, czy takie psy nadają się do mieszkania w bloku? Przedstawiamy opis rasy owczarka australijskiego.
Spis treści
Owczarek australijski – opis rasy
Wbrew temu, na co wskazuje nazwa rasy, owczarki te wcale nie pochodzą z Australii. Kolebką powstania tej rasy są… Stany Zjednoczone. Te psy zyskały na popularności po II wojnie światowej. Pieszczotliwie nazywane są Aussie. W Polsce pierwsza suka pojawiła się w roku 1995 i od tamtej pory można zaobserwować rozwój tej rasy. Są to świetne psy pasterskie.
Czworonogi te są silne i masywne, nieco dłuższe niż wyższe. Mają opadnięte uszy i prosty ogon. Ich wzrost w kłębie wynosi odpowiednio dla psów 51-58 cm, dla suk 46-53 cm. Natomiast waga waha się w zależności od płci i mieści się w przedziale dla psów od 20 do 30 kg, natomiast suki od 15 do 25 kg. Sierść jest dwuwarstwowa i może się składać z falowanych lub prostych średniej długości włosów okrywowych oraz obfitego podszerstka. Umaszczenie owczarka australijskiego może być czekoladowe z podpaleniami lub bez, czekoladowo-marmurkowe, niebiesko-marmurkowe lub po prostu czarne. Psy z dobrych hodowli osiągają ceny od 6000 do 8000 zł i zwykle zależy to od umaszczenia wybranego szczeniaka, jego stanu zdrowia, a także renomy hodowcy, a nawet wyników sportowych i osiągnięć wystawowych, które osiągnęli rodzice miotu.
Owczarek australijski – ile żyje?
Ile żyje owczarek australijski? Długość życia wynosi od 13 do 15 lat, jednak przeciętna długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi około 14 lat. Wiadomo natomiast, że jeśli psy cieszą się dobrym zdrowiem i zapewnimy im odpowiednią opiekę, to możemy nieco wydłużyć im długość życia, a tym samym cieszyć się obecnością pupila przez dłuższy czas.
Owczarek australijski – charakter
Charakter owczarka australijskiego jest bardzo przyjazny, co sprawia, że jest to dobry pies dla dziecka. Czworonogi te szybko przywiązują się do nowej rodziny i cechują się silnym instynktem stadnym, są dość nieufne wobec obcych osób. Ponadto są energiczne i inteligentne, ale wymagają aktywności fizycznej, odpowiedniego szkolenia oraz stymulacji umysłowej. Już od młodości warto jest zadbać o odpowiednią socjalizację naszego czworonoga, co na pewno przedłoży się na plus we wspólnej przyszłości.
Owczarek australijski – wychowanie
W wychowaniu owczarka australijskiego ważne jest używanie pozytywnych metod podczas szkolenia. Warto nie tylko zapisać się na treningi z posłuszeństwa, ale również regularnie uprawiać któryś z psich sportów. Szczeniak owczarka australijskiego powinien być odpowiednio socjalizowany już od młodości. Warto rozważyć wysłanie naszego pupila do psiego przedszkola, aby tam nabrał odpowiednich wzorców. Nie bez znaczenia jest też wybór hodowli owczarka australijskiego. Nie dość, że zagwarantuje nam to uniknięcie zakupu psa z wadami genetycznymi, to jeszcze pozwoli cieszyć się nim przez wiele lat. Zarejestrowane hodowle zwykle podlegają pod FCI, owczarek australijski nie jest tutaj wyjątkiem. W Polsce ich przedstawicielem jest Związek Kynologiczny (ZKwP).
Choroby owczarków australijskich
Dużym plusem tej rasy jest to, że nie mają one większych problemów zdrowotnych – są dosyć odporne, jednak mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu – głównie zaćma, nieco rzadziej, ale występują anomalie oczu collie (CEA) oraz sporadycznie może pojawić się postępujący zanik siatkówki (PRA). Zdarza się też dysplazja stawów biodrowych – łokciowa i biodrowa, czy nadmierne obciążenie stawów i łap w przypadku bardzo aktywnych psów. Niestety te przypadłości mogą doprowadzić do problemów z poruszaniem się pupila. Dlatego jeśli pies ma być użyty w hodowli i reprodukcji, istotne jest, aby przebadać go pod kątem tych chorób, aby nie przekazał ich potomstwu. Ponadto mogą pojawić się choroby autoimmunologiczne, nowotwory czy epilepsja.
Jaki pies do bloku będzie najbardziej odpowiedni? Czy owczarek australijski nada się do mieszkania w budynku? Pamiętając, że jest to dość aktywna rasa, zapewne lepiej byłoby im zapewnić przestrzeń, dzięki której mogłyby się wybiegać. Jeśli jesteśmy w stanie zapewnić naszemu czworonogowi odpowiednią dawkę ruchu i zaspokoić ich podstawowe potrzeby związane z aktywnością, psy te odnajdą się w bloku. Weźmy jednak pod uwagę, że nie odnajdą się one w roli kanapowca.
