Sznaucer miniaturowy to charakterystyczny z wyglądu pies o figlarnym sercu. Jakie jest usposobienie tego zwierzęcia? Jak powinno wyglądać jego wychowanie i w jakich warunkach powinien mieszkać? Zachęcamy do przeczytania artykułu o hodowli sznaucera miniaturowego!
Spis treści
Sznaucer miniaturowy: opis rasy
Psy tej rasy mają niewielkie rozmiary, a zarazem są muskularne, krępe i silne. Suczka sznaucera miniaturowego mierzy 33 cm, a samiec – 36 cm. Ich sylwetka jest kwadratowa, a prostokątna głowa z płaskim czołem stanowi połowę długości korpusu. Klatka piersiowa jest owalna. Boki ciała sznaucera są delikatnie zaokrąglone. Jeśli chodzi o kończyny, to są one mocne i umięśnione. Przednie łapy są proste, a tylne lekko ukośne. Ogon jest cienki zawijający się w kształt sierpa. Cechą wyróżniającą tę rasę jest podwójna warstwa sierści w okolicach brwi, brody oraz na kończynach, uszach i brzuchu. W tych miejscach występuje twardy włos pokrywowy oraz delikatny podszerstek. Reszta ciała pokryta jest krótkim, prostym włosem. Najczęściej występującym typem umaszczenia u sznaucera miniaturki jest „pieprz i sól”, czarny lub czarno-szary. Uszy tych psów są krótkie, w kształcie litery V i wysoko osadzone. Na uwagę zasługują ciemne, owalne oczy, których wyraz jest niezwykle żywy i ciekawski. Sznaucer miniaturka bez rodowodu będzie odbiegać od tego opisu w mniejszym lub większym stopniu, dlatego nie zostanie dopuszczony do wystaw i konkursów. Rasa ta jest idealnym wyborem dla rodziny z dziećmi, ponieważ to psy aktywne i lubiące zabawę. Do tego szybko się uczy, a także z radością podejmie wyzwania, jakie niosą ze sobą frisbee, agility czy obedience.
Sznaucer miniaturowy: pochodzenie
Przodkami sznaucera miniaturki były psy stróżujące w niemieckich, holenderskich, belgijskich i szwajcarskich wsiach, znane już w XIV wieku. Jako czujne i odważne zwierzęta pilnowały dobytku swoich właścicieli, a ich szybkość pozwoliła za zwalczanie szczurów i innych gryzoni. Rasa ta powstała ze skrzyżowania sznaucera standardowego z pinczerem małpim. Celową hodowlę zapoczątkował w 1880 roku w Saksonii kynolog Johann Bert. Już w 1906 roku na wystawie we Frankfurcie nad Menem zadebiutowali pierwsi oficjalni przedstawiciele tej rasy – pies Prinz von Rhenstein oraz suczka Perle von Chemnitz-Plauen. W Polsce sznaucery pojawiły się w połowie lat 60. XX w., sprowadzone przez Elżbietę Chwalibóg oraz Władysława Kłodzińskiego. W naszych hodowlach przeważają psy krwi amerykańskiej, dzięki czemu są spokojniejsze i mniej szczekają.
Sznaucer miniaturowy: długość życia
Ile żyje sznaucer miniaturowy? Średnia długość życia wynosi 12-15 lat, dzięki czemu zalicza się to grupy długowiecznych ras. Pamiętajmy jednak, że należy dbać o zdrowie pupila, aby jak najdłużej cieszyć się jego obecnością! Zdrowa dieta, regularne wizyty u weterynarza, a także zapewnienie mu bezpieczeństwa są podstawą do dobrego i długiego życia. Należy również być świadomym, że jest pewna grupa chorób, na którą sznaucery częściej zapadają, co powinno wyczulić nas na pierwsze objawy. Do chorób tych zalicza się:
- epilepsja (padaczka);
- alergie pokarmowe;
- zespół komedonów – jest to genetyczna choroba skóry, objawiająca się twardymi, czarnymi tworami o ostrym zakończeniu. Twory występują najczęściej na grzbiecie i są zazwyczaj bezbolesne;
- zespół Fanconiego – wrodzona choroba układu moczowego. Z powodu zaburzenia wchłaniania zwrotnego w cewce moczowej z organizmu wydalane są w nadmiarze ważne pierwiastki i substancje: sód, potas, aminokwasy, fosforany, glukoza, wodorowęglany. Skutkiem jest wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata wagi, apatia, zaburzenia wzrostu szczeniaków oraz kwasica metaboliczna;
- kamienie moczowe – na skutek zbyt dużej ilości składników mineralnych w moczu;
- zwichnięcie rzepki;
- cukrzyca – objawy są podobne do tych, które występują przy zespole Fanconiego. Choroba jest bardzo niebezpieczna, dlatego należy dożywotnio podawać psu insulinę;
- dystrofia mięśniowa;
- atrofia siatkówki – inaczej degeneracja siatkówki, która skutkuje ślepotą. Choroba jest nieuleczalna, a jej pierwszymi objawami jest kurza ślepota czy pigmentacja nabłonka śluzówki. Można ją wykryć wcześnie, bo już u szczeniaków sznaucera miniaturowego;
- cysty na rogówce;
- zaćma – zmętnienie soczewki oka;
- zwichnięcie soczewki mogące skończyć się ślepotą lub nawet usunięciem gałki ocznej;
- choroba von Willebranda – choroba spowodowana niedoborem lub zaburzeniem czynnika krzepnięcia krwi;
- zespół Cushinga – zaburzenie hormonalne skutkujące nadmierną produkcją kortyzolu. Może doprowadzić do groźnych chorób, takich jak zakażenie nerek;
- zapalenie trzustki.
Ile powinien ważyć sznaucer miniaturka?
Znamy już wymiary sznaucera miniaturowego. A ile wynosi jego waga? Przez pierwsze cztery miesiące życia szczeniaki osiągają wagę do 2-2,5 kg. W tym czasie powinny być karmione 4 razy dziennie pokarmem wysokokalorycznym i pełnowartościowym. Zwracajmy uwagę na to, co może jeść pies, aby mu nie zaszkodzić. Do szóstego miesiąca życia powinny ważyć do 4,5-6,5 kg, a ilość posiłków należy zredukować do trzech dziennie. Po 9 miesiącu życia nagły przyrost wagi zmniejsza się i wynosi 6-7,5 kg. Osobniki osiągają dojrzałość w dwunastym miesiącu życia i ważą wtedy około 7-8 kg. Analogicznie do wielkości w kłębie samice są lżejsze od samców. Jak widać, jest to niewielka wartość wagi, nie musimy się więc martwić, że nasze dzieci zostaną przypadkowo przygniecione w zabawie przez pieska.
Sznaucer miniaturowy: charakter
Sznaucer miniatura to niezwykle energiczny i ekstrawertyczny pies. Jest zawsze skory
do wielogodzinnych zabaw i figli – nawet jako senior nie traci swojej pogody ducha
oraz radości życia! Spontanicznie i żywiołowo okazuje przywiązanie do właściciela.
A przywiązuje się bardzo mocno, przez co źle znosi rozłąkę. Pomimo wesołego usposobienia sznaucer miniaturowy jest wrażliwym psem, dlatego należy unikać krzyku i wysyłania sprzecznych sygnałów. Szkolić należy go konsekwentnie, ponieważ przy swojej inteligencji potrafi być uparty. Odpowiednie szkolenie uwypukli jego zdolność do szybkiego uczenia oraz chęć do fizycznych i umysłowych zagadek. Sznaucery miniaturowe są pewne siebie, odważne, a przy tym nieagresywne. Gotowe do obrony swojej rodziny są świetnymi psami stróżującymi – bez wahania zaatakują większego od siebie wroga w celu ochrony właściciela. Ich czujność i spostrzegawczość jest niezwykła – nie ujdzie ich uwadze nawet najmniejszy szmer. Ważna jest świadomość ich silnego instynktu terytorialnego, co może wywołać konflikt z innymi psami. Jakie są relacje pomiędzy sznaucerem miniaturką a dziećmi? Wszystko zależy od naszych pociech. Choć piesek tej rasy z łatwością dogaduje się z dziećmi, lepiej nadzorować ich wspólne zabawy. Jakie jeszcze polecamy rasy psów dla dzieci? O tym przeczytacie w innym naszym artykule. Sznaucerom nie przeszkadzają inne zwierzęta i goście, ale będzie potrzebować czasu na zapoznanie się i przełamanie nieufności.
Jak wychować sznaucera miniaturowego
Sznaucer miniaturowy to pies do bloku, a także do domu z ogrodem. Najważniejsze,
aby miał zapewniony codzienny ruch na powietrzu oraz dużą dawkę zabawy i ćwiczeń. Gdy zdecydujemy się trzymać go w mieszkaniu, powinniśmy zwrócić uwagę na jego zachowanie podczas rozłąki. Wycie psa, szczekanie, niszczenie rzeczy – to jedne z efektów jego samotności i znudzenia. Dlatego warto w razie problemu zwrócić się do behawiorysty, aby nie niepokoić sąsiadów ciągłym hałasem. Mówiąc o wychowaniu, nie można zapomnieć o odpowiedniej tresurze. Ten zawadiacki psiak potrzebuje konsekwentnego, a zarazem łagodnego i ciepłego opiekuna. Warto wplatać elementy łamigłówek do tresury. Dużą rolę odgrywa odpowiednia socjalizacja psa, aby nie miał problemów z odnalezieniem się w nowych, głośnych miejscach czy wśród nowych osób lub zwierząt. Pamiętajmy, że nigdy nie powinniśmy krzyczeć na nasze zwierzęta, ponieważ doprowadzi to do zaburzeń lękowych i behawioralnych. Sznaucer miniaturka jest bardzo wrażliwy, więc w wychowaniu warto stosować wzmocnienie pozytywne – za dobrze wykonane zadanie należy nagradzać i chwalić, a nie karcić za złe. Szybko zaobserwujemy, że nasz pies chętniej się angażuje w taką naukę, a dodatkowo jeszcze bardziej się do nas przywiązuje. Ćwiczenia powinny być urozmaicone, rozłożone na krótkie sesje, aby żywiołowy sznaucer się nimi nie znudził. Dodatkowo pamiętajmy, jakie imiona dla pieska są najlepsze – krótkie, najlepiej dwusylabowe, aby szybciej nauczyły się na nie reagować.
Ile kosztuje sznaucer miniaturowy?
Mówiąc o cenie pieska, należy brać pod uwagę zakup sznaucera miniaturowego z hodowli zarejestrowanych w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). W ten sposób unikniemy pseudohodowli, a nasze zwierzę będzie miało szansę na dłuższe i zdrowsze życie. Zyskamy również pewność, że charakter psa będzie typowy dla tej rasy, bez problemów behawioralnych spowodowanych traumą z okresu szczenięcego. Cena sznaucera miniaturowego z rodowodem wynosi około 3000-4500 zł. Kwota ta zależy od wkładu finansowego włożonego przez hodowcę. Należą do nich przede wszystkim: opieka weterynaryjna nad matką i potomstwem, odpowiednia dieta, czas poświęcony na mądrą opiekę i tresurę oraz socjalizację. W skrócie: kosztuje tyle, ile kosztuje utrzymanie psa na wysokim poziomie. Z kolei cena sznaucera miniaturki bez rodowodu jest zdecydowanie niższa niż 3000 zł. Nie mamy wtedy jednak pewności, czy szczeniak został przebadany, dobrze odżywiany lub odpowiednio wychowany. Zbyt niska różnorodność genów lub nieprzemyślanie krzyżowanie może wpłynąć negatywnie na zdrowie fizyczne i behawioralne zwierzęcia. Jak sprawdzić hodowlę psów? O tym dowiecie się z naszego innego artykułu. Oprócz sumy, jaką wydamy na pieska przy zakupie, musimy liczyć się z comiesięcznymi wydatkami. Dobrze zbilansowana dieta, wzbogacona w składniki mineralne i witaminy oraz regularne wizyty u weterynarza, to nie jest koniec listy. Należy dodać koszty pielęgnacji sierści, o którą należy dbać przez cały czas (czesanie, trymowanie oraz strzyżenie psa). Dochodzi do tego przycinanie pazurów, jeżeli nie ścierają się same. Pamiętajmy również o regularnym usuwaniu kamienia nazębnego. Jako że sznaucer miniaturowy jest bardzo aktywny, powinniśmy mu zakupić odpowiednie zabawki. Dzięki temu uniknie nudy w czasie naszej nieobecności. Do tego zalecamy czipowanie psa, które pomoże w ewentualnym odnalezieniu pieska – sznaucer ma bardzo silnie rozwinięty instynkt łowczy i może się zdarzyć, że ucieknie podczas chwili naszej nieuwagi.
