W sieci można znaleźć mnóstwo informacji o psach z włosami. Użytkownicy wrzucają zdjęcia, opisując je: psy z włosami zamiast sierści. Czy wasi pupilenmają włosy? Nie! Każdy psiak ma sierść! Jedne zwierzęta charakteryzują się okrywą, która składa się wyłącznie z włosów pokrywowych (niektóre rasy mają pozostałości podszerstka) inne dwuwarstwową z dodatkowym puchem, zwanym podszerstkiem. Jednak w obu przypadkach jest to sierść! Określenie „włosy” zarezerwowane jest dla ludzi.
Spis treści
Jakie psy mają włosy?
Dywagując nad tym, jakie, a raczej które psy mają włosy, można pokusić się o odpowiedź, że w pewnym sensie wszystkie. Zarówno przedstawiciele poszczególnych ras, jak i mieszańce. Wynika to z faktu, że sierść pupila tworzy ogromna ilość pojedynczych włosów. Jednak używanie określenia pies z włosami jest niepoprawne, choć często używane. W ten sposób określa się rasy psów posiadających wyłącznie włosy pokrywowe. Należy tu dodać, że uzyskanie zwierząt z okrywą włosową bez podszerstka to wynik długiej pracy hodowlanej.
Około 45 dnia ciąży u płodów rozpoczyna się proces powstawania okrywy włosowej. Tkanki skóry właściwej i podskórnej tworzą mieszek włosa. W nim powstaje korzeń. Na zewnątrz, ponad powierzchnią skóry, widoczna jest łodyga włosa. To właśnie poszczególne łodygi tworzą okrywę włosową pupila. Z każdego mieszka wyrasta jeden włos pierwotny podstawowy oraz kilka dodatkowych i kilkanaście włosów wtórnych. Szczeniaki rodzą się pokryte sierścią, inaczej niż w przypadku gatunków, które jej w okresie płodowym nie wykształcają, jak np. myszy. Wraz z rozwojem szczeniąt rozwija się ich okrywa włosowa. Około 4 miesiąca życia zwierzęta wymieniają „szczenięcą” sierść na sierść psa dorosłego. Proces ten może potrwać nawet kilka tygodni.
U psów występują dwa zasadnicze typy okrywy włosowej:
Okrywa jednowarstwowa – składająca się wyłącznie z włosów pokrywowych, czasem ze śladową ilością podszerstka. Zwana jest popularnie „włosami”, a przedstawiciele ras psów posiadających ten typ okrywy „psami z włosami”. Pielęgnacja okrywy jednowarstwowej jest znacznie trudniejsza niż w przypadku dwuwarstwowej. Pupile, których sierść składa się tylko z włosów pokrywowych, wymagają regularnego strzyżenia i codziennego czesania. Ich rosnąca sierść w pewnym momencie może zacząć się kołtunić, a także przeszkadzać psiakowi. Szczególnie gdy zwierzak należy do przedstawicieli ras małych lub miniaturowych, np. yorkshire terrier. Warto tu też nadmienić, że w przypadku tego typu sierści kąpiel psów odbywa się częściej, zwykle w salonach groomerskich przy okazji strzyżenia lub golenia. Z punktu widzenia opiekuna niewątpliwym plusem jest fakt, że pies właściwie nie linieje, a po podłodze nie fruwają kępki podszerstka. Zwierzęta z tym typem okrywy znakomicie nadają się na kanapowych pupili. W mroźne dni zalecane jest ubieranie zwierząt np. w kubraczki czy kamizelki. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że przy tym typie okrywy włosowej pasożyty zewnętrzne (ektopasożyty) mają znacznie łatwiejszy dostęp do skóry psa, gdzie żerują. Powodem jest brak podszerstka, który stanowi dla nich dodatkową barierę do pokonania. Takim przykładem mogą być chociażby pchły psie czy kleszcze.
Okrywa dwuwarstwowa – tworzy ją warstwa włosów pokrywowych oraz puch zwany u psów podszerstkiem. To właśnie podszerstek pomaga zwierzętom chronić organizm przed utratą ciepła w ekstremalnieujemnych temperaturach. Badania pokazują, że psy ras np. siberian husky czy alaskan malamute żyjące na północy wytwarzają znacznie większą ilość podszerstka niż ich krewniacy w cieplejszym klimacie. Podobnie jest w przypadku zwierząt utrzymywanych w mieszkaniu i tych mieszkających na zewnątrz. Nie wolno psów z podszerstkiem golić, gdyż zaburza to termoregulację. W typie okrywy dwuwarstwowej rozróżniamy sierść krótką i długą. Sierść krótka z podszerstkiem to rodzaj pierwotnej okrywy włosowej, którą charakteryzuje się np. wilk szary. Wśród ras psów domowych z krótką sierścią jako przykład można podać owczarka niemieckiego krótkowłosego, z kolei z długą owczarka szkockiego collie. Sierść dwuwarstwowa wymaga regularnego czesania psa. Szczególnie długowłose zwierzęta mają tendencje do filcowania sierści i powstawania dredów. Ponadto szczotkując psa codziennie, można ograniczyć ilość wypadającego samoistnie podszerstka.
Kupując pupila z legalnej hodowli psów czy decydując się na adopcję psa warto sprawdzić, jaki typ sierści ma wybrany zwierzak. Będzie to niewątpliwie pomocne przy ocenie kosztów utrzymania oraz da opiekunowi obraz, ile czasu będzie musiał przeznaczyć na jego pielęgnację.
Jak rozpoznać włosy u psa?
Podążając za powyższym tekstem, wiadomo już, że wszystkie psiaki posiadające wyłącznie włosy pokrywowe bez warstwy podszerstka określane są jako psy z włosami. Zatem aby stwierdzić, czy pupil ma włosy, należy poprzez rozgarnięcie sierści sprawdzić, czy występuje u niego podszerstek. Jeśli nie posiada dodatkowej gęstej warstwy, krótkich, miękkich włosów, można mieć pewność, że jest to pies z włosami.
Jakie rasy psów mają włosy?
Przez lata selekcji i krzyżowania wyhodowano wiele ras, zatem jakie psy mają włosy? Poniżej przykłady ras psów z włosami,czyli sierścią zbudowaną wyłącznie z włosów pokrywowych.
Najmniejsze psy z włosami, miniaturki:
Yorkshire terrier – zdecydowanie najpopularniejsza rasa. Pieski odważne, z dużą dozą energii, ważą ok. 2-3 kg. Mimo niewielkich rozmiarów są bardzo aktywne. Kupując tego psiaka, należy pamiętać, że rasa wychodowana została do łapania myszy i szczurów. Zatem przodkami słodkich pupili były psy pracujące. W związku z tym należy zadbać o to, aby się nie nudziły. Bez wątpienia to najładniejsze psy z włosami.
Małe psy z włosami:
Shihtzu – pies z długimi włosami. Kolejna bardzo popularna w ostatnim czasie rasa. Prawdziwą ojczyzną tych cudownych psiaków jest Tybet. Krąży legenda, że przedstawiciel tej rasy był towarzyszem Buddy. Ważą około 4-8 kg. Lubią towarzystwo ludzi i innych zwierząt, jednocześnie pozostając indywidualistami. Są bardzo inteligentne, jednak nie zawsze mają ochotę na naukę i współpracę z opiekunem. Z uwagi na brachycefaliczną czaszkę cierpią na wiele chorób, między innymi na rozszczep podniebienia czy niedrożność kanalików nosowo-łzowych.
Inne rasy małe psów domowych z włosami to: maltańczyk, bolończyk, west highlandwhite terier, bichonfrise.
Średnie psy z włosami:
Pudel – przedstawicieli tej rasy można wymienić w trzech kategoriach wielkości. Najmniejszy jest pudel toy (waga ok. 3-4 kg), kolejny to pudel miniaturowy (waga ok. 4-7 kg), pudel średni (waga ok. 10-15 kg) oraz pudel duży (waga ok. 18-24 kg). Psy wybitnie inteligentne. Wykorzystywane były w polowaniach oraz jako psy tropiące. Są żywiołowe i radosne, bardzo dobrze sprawdzają się jako psy rodzinne i towarzyszące. Pudle mają podszerstek, mimo tego nazywane są psami z włosami. Ciekawostką natomiast jest to, że podszerstek u tej rasy wyrasta ponad włosy pokrywowe.
Duże psy z włosami:
Bokser – pies pewny siebie, o zrównoważonym charakterze. Świetne psy obronne. Ważą ok. 25-40 kg. To dobre psy z włosami dla dzieci, których z oddaniem pilnują i z którymi chętnie się bawią. Bardzo aktywne, dobrze czują się w sporcie, np. agility czy canicross. Minusem tej rasy jest linienie, które przebiega przez cały rok.
Z pewnością można stwierdzić, że mądre psy z włosami to: boksery, pudle czy yorkshire terriery.
Wiele osób zastanawia się, które to są tanie psy z włosami. Do tańszych ras z pewnością należą yorkshire terriery czy shihtzu. Szczeniaka z rodowodem można już kupić za cenę ok. 1000-1500 zł.
Czy psy z włosami są dobre dla alergików?
Alergicy wybierają swoich pupili wśród ras charakteryzujących się jednowarstwową okrywą włosową, bez podszerstka. Spowodowane jest to krążącymi opowieściami, że włosy nie uczulają. Badania naukowe wskazują jednoznacznie, że nie ma psów „hypoallergicznych”. Dlatego nie można stwierdzić, że psy z włosami są bezpieczne dla alergików. Wyjaśnić natomiast należy, że to nie sierść uczula, a substancje wydzielane z gruczołów znajdujących się w skórze zwierząt. Powszechnie uważa się, że najsilniejszym z nich alergenem jest białko canf1. Wyhodowano specjalne rasy psów przeznaczone dla alergików, np. labradoodle. Jednak czas pokaże, na ile te psy są „hypoalergiczne”. Powszechnie uważa się, że grzywacz chiński nie uczula, ponieważ nie ma sierści. Nie jest to prawda, to nie sierść jest alergenem. Należy pamiętać, że bez względu na rasę psa poziom reakcji na alergen zależy w dużym stopniu od siły odpowiedzi immunologicznej organizmu człowieka.
