Szpic miniaturowy (Pomeranian) – jak wygląda i ile żyje?

Chyba każdy jest w stanie rozpoznać na zdjęciu szpica miniaturowego. Nawet jeśli nie wie, że tak się nazywa, to z pewnością natknął się już wcześniej na przeróżne zdjęcia i filmiki z pomeranianem w roli głównej. Jego wyjątkowy wygląd zdecydowanie zapada w pamięć. Jaki charakter kryje się pod puszystym futerkiem? Zapraszam do lektury artykułu.

Pomeranian – opis rasy

Psy rasy szpic miniaturowy są jednymi z najmniejszych występujących obecnie przedstawicieli psowatych. Wyróżniają się niesamowitą puszystą i bujną sierścią, która przybierać może najrozmaitsze barwy – od rudej, przez czarną, odcienie szarości i beżu, a nawet mieszaną (w typie wilczastym lub w łaty).

Pomeranian – pochodzenie

Przodkowie szpiców miniaturowych są jednymi z najstarszych znanych obecnie ras psów. Prawdopodobnie przywędrowały do nas wraz z ludźmi ze Skandynawii.  Wedłyg klasyfickacji FCI, pomeraniany to psy pierwotne, zaliczane do grupy szpiców.

Szpic miniaturowy – długość życia

Pomeraniany poszczycić się mogą także długowiecznością. Żyją z reguły kilkanaście lat. Nie są bardzo chorowite, dlatego dobrze zadbane zostaną naszymi przyjaciółmi na zdecydowanie dłuższy okres niż ich pobratymcy większych gabarytów.

Szpic miniaturowy – waga

Waga szpica miniaturowego nie powinna przekraczać 4 kilogramów. Jest to naprawdę maleńki piesek, którego wysokość w kłębie powinna wynosić około 24 centrymetrów. Dla porówniania, większość kotów jest wyższa, a króliki hodowlane ważą o 2 – 3 kilogramy więcej od pomeraniana.

Pomeranian – charakter

Szpice miniaturowe z natury są łagodne i towarzyskie. Choć często można natrafić na informacje, że ciężko nad nimi zapanować, wynika to raczej z ignorancji i braku uszanowania granic psa. W internecie nie brakuje „zabawnych” filmików, jak pomeraniany i inne małe czworonogi warczą, pokazują zęby,  a nawet gryzą opiekuna i innych ludzi. Nikt nie pozwoliłby sobie na taką bezmyślność w obliczu, na przykład, owczarka niemieckiego.

Jak wychować szpica miniaturowego?

Jeśli osoba planująca zakup pomeraniana zadaje sobie pytanie, jak tresować psa, to już jest na dobrej drodze. Najczęściej popełnianym błędem ogólnie w przypadku ras małych jest założenie, że są to zwierzęta „kanapowe”, wymagające tylko wyjść na siku i kolorowych gadżetów. Kluczem do sukcesu jest traktowanie psa poważnie, zapewnienie mu realizacji podstawowych potrzeb oraz nauka komend przydatnych w codziennym życiu.

Pomeranian a dzieci

Opisywanie pomeraniana jako „pies dla dziecka” ze względu na jego niewielkie gabaryty, jest błędem. Choć zwierzak wygląda jak pluszowy, tak samo jak każdy inny pies, jest żywą istotą która odczuwa emocje i należy jej się szacunek. Szpic miniaturowy może dogadać się z dzieckiem, jednak na tą relację należy zapracować, dbając o zapewnienie realizacji podstawowych potrzeb i komfort wszystkich podopiecznych.

Szpic miniaturowy – choroby

Najczęściej spotykane u pomeranianów choroby związane są z oczami, jamą ustną (zębami) oraz sercem i skórą.

Pomeranian – cena

Zakup pomeraniana z udokumentowanym pochodzeniem (rodowodem) to wydatek rzędu minimum 4 tysiące złotych. Należy pamiętać, że szpic miniaturowy bez rodowodu jest czworonogiem zaledwie w typie rasy, z którego nie mamy pojęcia co wyrośnie.

Pomeranian hodowla

Szukając hodowli szpica miniaturowego należy zwrócić uwagę nie tylko na to, czy psy są zadbane (i w jakich warunkach są utrzymywane), ale także czy posiadają niezbędną dokumentację, a hodowla jest zarejestrowana.

Wady i zalety małych gabarytów pomeraniana

Niska waga jest zdecydowaną zaletą, jak chodzi o kwestie finansowe. Zarówno ilość spożywanego pokarmu, jak i dawki leków w razie ewentualnej choroby przeliczane są na masę ciała. Różnicę w cenie można zaobserwować także w przypadku zakupu akcesoriów – im mniejsze legowisko, szelki, zabawki – tym niższa cena.

Pamiętajmy jednak, że mimo to, tak samo konieczne jest odrobaczanie psa, szczepienia, wizyty profilaktyczne, szkolenie, zapewnienie odpowiedniej przestrzeni do życia. W kwestii zabiegów związanych z higieną konieczne będzie nie tylko czyszczenie zębów psa i obcinanie pazurków, ale także czesanie, przycinanie i mycie wyjątkowo bujnej sierści.

Niewielkie gabaryty psa są też jednak pewnym wyzwaniem. Świat dla takiego malucha jest wielki, nierzadko przerażający. Małe czworonogi często traktowane są jako dobro publiczne: zagadywane, dotykane, a nawet podnoszone bez ich zgody. Jeśli chcemy cieszyć się zadowolonym i zrównoważonym przyjacielem, musi zadbać o szanowanie jego granic, co bywa niełatwe.