Wiek kota bardzo często jest tajemnicą dla opiekuna, gdy mruczek niespodziewanie pojawia się w domu. Bywa bowiem tak, że to sam kot wybiera sobie dom, a my o przeszłości nowego lokatora wiemy niewiele. Jak poznać wiek kota? Jak wiek kota, gdy jest to kocie dziecko, a jak, gdy zwierzak jest już dorosły? Kot nie powie nam, kiedy się urodził i co przeszedł, ale to nie oznacza, że nie da się oszacować mniej więcej, ile kot ma lat. Specjaliści wiedzą, po czym poznać wiek kota.
Spis treści
Jak określić wiek kota?
Wiek mruczka bywa niełatwy do precyzyjnej oceny, ale jednak lekarze weterynarii potrafią po pewnych cechach oszacować, ile miesięcy lub lat mogą mieć ich pacjenci. Z pewnością zauważyliście, że osoba oceniająca wiek sprawdza wnikliwie uzębienie kota, a konkretnie jego stan i kolor oraz to, czy są to zęby mleczne czy stałe. Pierwsze zęby u kociaka wyrzynają się w wieku około 2-4 tygodni, a w okolicy 8. tygodnia maluch powinien już mieć komplet mleczaków, czyli 26 ząbków. Około 3-4 miesiąca rozpoczyna się proces wymiany zębów mlecznych na stałe. Kiedy kotek ma pół roku, zazwyczaj już ma wszystkie zęby stałe.
Biały kolor uzębienia wskazuje na młody wiek kota. U starszego kota dają się już zauważyć przebarwienia, pojawia się kamień nazębny. To pozwala odpowiedzieć na pytanie, jak określić wiek kota. Młody będzie miał zęby ładne i białe. Im później, tym problemów z zębami i dziąsłami może być więcej, ale trzeba pamiętać, że sporo też zależy od diety i opieki weterynarza. Jeśli kot na przykład przeszedł niedawno zabieg usuwania kamienia, stan zębów może być lepszy, niż sugerowałby to wiek zwierzęcia.
Po czym poznać wiek kota?
Nie tylko stan zębów jest odpowiedzią na pytanie, jak liczyć wiek kota. Aby wiedzieć, jak ocenić wiek kota, przyjrzyjmy się także oczom. Wszystkie małe kotki mają tęczówki niebieskie. Potem, około 5-6 miesiąca życia, kolor ten zaczyna się zmieniać. Oczy młodego kota są jasne i pełne blasku. Senior może już mieć oczy zamglone. Futro młodego kota jest lśniące i gładkie. Stan futerka leciwego kota często pozostawia wiele do życzenia, podobnie jak i jego pazury, które z wiekiem stają się łamliwe i kruche. Poduszki łap kotów starszych bywają szorstkie i twarde. Nie bez znaczenia jest waga kota. Starsze zwierzęta, także z racji różnych swoich ograniczeń, są mniej ruchliwe, często więc przybierają na wadze. Ale to kryterium oceny również jest uzależnione od diety kota. Żeby wiedzieć, jak rozpoznać wiek kota precyzyjnie, dobrze by było posiadać też wiedzę o tym, czym kot był karmiony i jak często bywał w gabinecie weterynaryjnym.
Ile kot ma lat?
Kiedy zastanawiamy się, jak obliczyć wiek kota, chętnie sięgamy po przelicznik lat kota na ludzkie. Proces dojrzewania, a potem starzenia się wygląda u kota trochę inaczej niż u człowieka. Przez pierwsze dwa lata kot rozwija się szybko i osiąga dojrzałość. Po tym czasie wiemy już, jaki jest wzrost kota. Przyjmuje się, że koci dwulatek w przeliczeniu na ludzkie ma około 24 lat. Każdy kolejny rok życia kota odpowiada potem mniej więcej 4 ludzkim. Gdyby więc nasz dziesięcioletni kot był człowiekiem, miałby około 56 lat. Kot w wieku 15 lat odpowiada 76-letniemu człowiekowi, natomiast senior w wieku 20 lat jako człowiek miałby około 96 lat.
Średni wiek kota
Trudno jest powiedzieć jednoznacznie, jaki jest średni wiek kota. Wszystko zależy od tego, jaki tryb życia wiedzie zwierzak, na jakie niebezpieczeństwa jest narażony, jak wygląda zawartość jego miski. W przypadku kotów wolno żyjących średnia długość życia jest niewielka i wynosi około 4 lat. Pamiętajmy, że na takie koty czyhają dziesiątkujące je choroby, ataki ze strony innych drapieżników, wypadki komunikacyjne. Koty mieszkające w domu pod opieką człowieka, niewychodzące samopas, mają średnią długość życia znacznie większą, bo wynoszącą około 14-18 lat. Przy obecnych możliwościach dotyczących żywienia i opieki nad kotem do rzadkości nie należą już mruczki w wieku lat 20. Oczywiście, kot wypuszczany z domu – podobnie jak wolno żyjący – jest narażany na to, że jego życie zakończy się przedwcześnie, np. pod kołami samochodu. Odpowiedzialny właściciel powinien roztoczyć nad swoim pupilem taką opiekę, by oszczędzić mu ewentualnych cierpień i by móc długo cieszyć się jego przyjaźnią i towarzystwem.
