Psy rasy alaskan malamute swoim wyglądem potrafią podbić niemal każde serce. Właściwie wyglądają jak pluszowa wersja wilka. Jaki charakter kryją w sobie te urocze stworzenia? Z jakimi wyzwaniami będzie musiał zmierzyć się potencjalny przyszły właściciel malamuta? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule.
Spis treści
Malamut – opis rasy
Malamuty wyhodowane zostały w mroźnym i trudnym klimacie Alaski i są jedną z najstarszych istniejących obecnie ras psów. Zwierzęta te miały bardzo jasno określone zadanie – bycie nie tylko towarzyszem, ale także niezwykle wytrzymałą i nieugiętą siłą pociągową. Z jednej strony musiały współpracować z przewodnikiem, z drugiej być niezwykle samodzielne i, w pewnym sensie, dzikie. Bardzo często po skończonej pracy były spuszczane i same musiały upolować sobie pożywienie.
Surowym warunkom malamuty zawdzięczają również swój wyjątkowy wygląd. Ich sierść jest średniej długości, niezwykle gęsta i przyjemna w dotyku. Istnieje kilka odmian barwnych, będących kombinacją bieli, brązu, szarości i czerni.
Ile żyje malamut?
Malamuty żyją dość długo jak na tak dużą rasę – średnio kilkanaście lat. Dobre zdrowie zawdzięczają przede wszystkim rozsądnej hodowli, nastawionej na zachowanie ich pierwotnych cech użytkowych.
Malamut – waga
Średnia masa ciała przedstawicieli tej rasy będzie wahała się w granicach 35 – 40 kilogramów. Będzie ona zależała od wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności konkretnego osobnika, oraz płci. Suki z reguły są nieco niższe i lżejsze od samców.
Malamut – charakter
Dzięki staraniom hodowców i dbaniu o czystość rasy, charakter malamutów pozostał praktycznie niezmieniony. Są to psy pierwotne, stosunkowo trudne w szkoleniu, gdyż zwykle cechuje je duża niezależność. Jednak w przeciwieństwie do innych ras pierwotnych, są wyjątkowo pozytywnie nastawione do człowieka i towarzyskie. Przy zapewnieniu im odpowiedniej dawki ruchu i kontaktu będą cudownymi towarzyszami. Pozostawione same sobie, zaczną sprawiać niemałe kłopoty.
Alaskan malamut a dzieci
Zwykle w przypadku psów rasowych rozpatrywana jest także kwestia predyspozycji do kontaktu z najmłodszymi. Towarzyski charakter i zrównoważony temperament malamutów sprzyja budowaniu dobrych relacji z dziećmi. Psy te wykorzystywane są nawet niekiedy w dogoterapii. Należy jednak pamiętać, że każda taka relacja wymaga nakładu pracy opiekuna – odpowiedzialnej osoby dorosłej, która zadba o komfort zarówno dziecka, jak i psa w trakcie ich interakcji.
Czy malamuty szczekają?
Oczywiście, jak każdy pies, również malamuty potrafią szczekać. Nie należą jednak do ras szczególnie głośnych, a ich wokalizacja z dużym prawdopodobieństwem częściej przybierać będzie formę wycia niż szczekania. Warto jednak pamiętać, że każdy pies jest inny, a wydawanie z siebie dźwięków jest formą komunikacji. Dlatego częstotliwość szczekania będzie zależała od wielu czynników, w tym stanu emocjonalnego zwierzaka.
Wychowanie malamuta
Jeśli decydujemy się na zakup szczeniaka malamuta, warto rozważyć udział w podstawowym szkoleniu. Grupy dla szczeniąt zwykle noszą nazwę “psie przedszkole“. Należy jednak uważnie wybrać szkołę i sprawdzić, jakie stosuje metody szkoleniowe. Dla dobra psa powinniśmy szerokim łukiem omijać miejsca korzystające z narzędzi awersyjnych (kolczatka, dławik, „smycz behawioralna”, obroża elektryczna). Warto także zwrócić uwagę na wygląd placu szkoleniowego oraz liczebność grup zajęciowych.
Choroby rasy alaskan malamute
Jak większość psów ras dużych, malamuty dość często miewają problemy związane z aparatem ruchu. Odnotowuje się także sporo przypadków zaburzeń wzroku, w tym zaćmy, postępujących z wiekiem. Aby jak najlepiej zadbać o zdrowie pupila, należy regularnie zabierać go na badania profilaktyczne. Jeśli martwi nas pamiętanie o datach, pakiet badań można na przykład uznać za „prezent” na światowy dzień psa. W końcu nie ma lepszego prezentu niż długie i szczęśliwe wspólne życie z ukochanym pupilem.
Malamut cena
Zakup rasowego szczeniaka w hodowli malamutów to wydatek rzędu 3 – 4 tysięcy złotych. Choć pojawiają się tańsze propozycje, nie powinniśmy brać ich pod uwagę. Pamiętajmy, że rodowód psa nie jest tylko „papierkiem”, który do niczego nam się nie przyda jeśli nie planujemy jeździć na wystawy. Dokument ten potwierdza pochodzenie czworonoga, i jest swego rodzaju „gwarancją”. Kupując prawdziwie rasowego psa, inwestujemy w jego zdrowie i charakter, natomiast oszczędzając i dokonując zakupu z niepewnego źródła, wspieramy pseudohodowle i kupujemy przysłowiowego kota w worku.
