Jedną z form zabaw z pupilem jest aportowanie, poniższy tekst stanowi krótki poradnik, jak szybko nauczyć psa aportować i czy jest to możliwe do osiągnięcia. Aport dla psa to przede wszystkim czas spędzony z opiekunem, tresura połączona z fajną zabawą, a czasem pracą, jak w przypadku psów myśliwskich. Nie zawsze jednak aportowanie jest dla zwierzęcia przyjemnością. Ustalając plan pracy z pupilem, należy brać pod uwagę osobnicze cechy psa oraz jego zamiłowanie do różnych form rozrywki. Szkolenie psów aporterów to co innego, są do tego celu hodowane.
Spis treści
Nauka aportu
Nauka aportu powinna rozpocząć się dość wcześnie, około 2,5-3,5 miesiąca życia szczeniaka. Jeśli nauka zostanie rozpoczęta później, gdy szczenię wejdzie w okres ucieczki ze złapanym przedmiotem, może być ona trudniejsza i rozciągnąć się w czasie. Celem nauki aportu jest przynoszenie przez pupila rzucanych przedmiotów lub podejmowanie upolowanej zwierzyny (ptaki, drobna zwierzyna łowna). Zazwyczaj oczekuje się, że pies siedzący przy nodze na komendę „aport” lub inną przyniesie rzucony wcześniej przedmiot i tak w wielu przypadkach jest. Warto dodać, że nauka siadania czy nauka leżenia może urozmaicić naukę aportowania.
Aport – nie dla każdego psa
Zdecydowanie aport nie jest dla każdego psa. Jedne psy szaleją z radości, mogąc przynosić opiekunowi rzucane przedmioty, inne wręcz przeciwnie – są z tego powodu wyraźnie nieszczęśliwe. Predyspozycje danego psa do aportowania są często związane z budową anatomiczną, niektóre zwierzęta po prostu nie nadają się do tej formy zabawy czy pracy. Wśród nich znajdują się przedstawiciele ras o brachycefalicznej budowie czaszki, np. mopsy (mające często problem z utrzymaniem przedmiotu przez dłuższy moment w pysku). Podobnie jest, gdy nasz pupil ma stosunkowo krótkie nogi i niechętnie uczestniczy w zabawach wymagających biegania. Jednak jeśli pies lubi aportować, a jednocześnie należy do wymienionych przypadków, można aportowany przedmiot dostosować do krótkiego pyska psa i rzucać na bliską odległość.
Warto wspomnieć, że wśród grup psów myśliwskich wyróżnia się grupę aporterów. Należą do niech między innymi cocer spaniel, goladen retriever czy lablador retriever. Wybierając aportera, należy pozyskać informacje o psach danej rasy i ich predyspozycji w tym kierunku. Aportery używane są najczęściej podczas polowań na kaczki. Ich zadaniem jest nie tylko podjęcie zwierzyny, ale również przyniesienie w taki sposób, żeby jej nie uszkodzić.
Jak nauczyć psa przynosić rzeczy?
Jak nauczyć psa przynosić rzeczy? Nie w każdym przypadku jest to możliwe, natomiast zawsze można spróbować. Z dorosłym psem należy postępować podobnie jak ze szczeniakiem, jednak zwykle proces uczenia wymaga dłuższego czasu i większej cierpliwości.
Na często zadawane pytania: jak nauczyć psa przynosić zabawkę, jak nauczyć psa przynosić piłkę czy jak nauczyć psa przynosić patyk, odpowiedź jest jedna – w każdym przypadku należy postępować według tego samego schematu.
W pierwszej kolejności należy skupić uwagę na przedmiocie, który posłuży do aportowania. Kolejnym krokiem jest rzucanie zabawki na bliską odległość, którą systematycznie należy zwiększać. Jeśli opiekun ma dwie identyczne zabawki, można zastosować trik z rzuceniem drugiej, gdy pies wróci z pierwszą. Na komendę np. „oddaj” pies powinien wypuścić przedmiot, a opiekun równocześnie rzucić zwierzęciu drugi.
Jak nauczyć szczeniaka aportować?
Pierwszym krokiem na drodze, jak nauczyć szczeniaka aportować, powinno być turlanie zabawki po podłodze do momentu, aż pupil się nią zainteresuje. Gdy szczeniak podbiegnie do przedmiotu, należy dodać komendę głosową „aport” lub „przynieś” albo jakąkolwiek inną, którą chce się w danej sytuacji używać. Użycie określonej komendy z czasem będzie się kojarzyło pupilowi z podbiegnięciem do rzuconego przedmiotu, złapaniem go do pyszczka i przyniesieniem opiekunowi.
Należy pamiętać o używaniu pozytywnych bodźców w procesie szkolenia. Początkowo wskazane jest nagradzanie smakołykami za prawidłowo wykonane zadanie, głosowe pochwalenie oraz pogłaskanie lub poklepanie psa. W późniejszym okresie powinno się zminimalizować smakołyki i ograniczyć wyłącznie do głaskania i pochwały głosowej.
Szczenię zazwyczaj chętnie przynosi zabawkę i rzuca opiekunowi pod nogi. Bardzo dobrym przedmiotem do nauki aportu jest krótki sznurek ze sznurkową piłką, ponieważ szczeniak z łatwością taki element złapie. Nie nadają są do tego celu gładkie piłki, przedmiot musi mieć wypustki umożliwiające chwycenie przez psa. W zależności od charakteru i determinacji szczeniaka gładka piłka może wpłynąć negatywnie na chęć współpracy.
Zdarza się, że szczeniak bierze do pyska zabawkę i np. kładzie się z nią lub stoi i nie zauważa się w jego zachowaniu chęci przyniesienia przedmiotu opiekunowi. Wówczas należy głosem zachęcić psa do powrotu. Ważne jest również opanowanie ciała, ruchów rąk, aby szczeniak nie podejrzewał, że gdy wróci, zdobycz zostanie mu odebrana. Jeśli przybiegnie, merdając radośnie ogonkiem, powinno się szczeniaka nagrodzić i pochwalić. Dobrą metodą jest posiadanie dwóch identycznych przedmiotów. Jeśli szczeniak nie chce oddać zabawki, należy odwrócić jego uwagę i skupić ją na drugim przedmiocie. Wówczas piesek sam porzuci przedmiot, którego w początkowej fazie nie chciał oddać.
Sposób postępowania podczas nauki aportowania jest uzależniony od konkretnego przypadku. Są szczeniaki, które chętnie przynoszą zabawki i oddają właścicielowi, inne traktują taki przedmiot jak zdobycz i po prostu z nią uciekają.
